ภูเขา ทะเล แม่น้ำ ชอบที่ไหนมากที่สุด?

คำถามจั่วหัวข้างต้นเป็นคำถามที่เราชอบมากกก ชอบถามทุกคนที่รู้จัก ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน ญาติพี่น้อง

เอาเป็นว่าใครที่อยู่ในชีวิตเราจะต้องผ่านการถูกถามด้วยคำถามนี้กันทุกคน

คำตอบพร้อมเหตุผลที่ได้ก็มักจะหลากหลายแตกต่างกันออกไป โดยส่วนตัวแล้วเราเกิดกลางจังหวัดที่มีภูเขาล้อมรอบ เชียงใหม่มีลักษณะเป็นแอ่งกระทะที่ถูกล้อมด้วยภูเขา ในหน้าแล้งจะเห็นจากข่าวทุกปีว่ามีปัญหาหมอกควันซึ่งเกิดจากการเผาป่าแล้วควันนั้นมันก็ไม่ไปไหน รมคนในจังหวัดนั่นแหละค่ะ 

ชอบภูเขาถ้าเป็นหน้าหนาวที่เชียงใหม่ จำได้ว่าสมัยเรียนดึกๆดื่นๆชอบแว๊นมอไซกับเพื่อนไปขึ้นดอยสุเทพ จุดชมวิวที่ 1 เป็นอะไรที่ไม่ไกลมากสำหรับมอไซ ที่นั่นคุณจะเห็นดาวบนดินหรือแสงไฟในตัวเมืองเชียงใหม่ ดูสวยงามและแสนไกลในเวลาเดียวกัน หากโชคดีฟ้ากระจ่าง คุณก็จะเห็นดาวบนฟ้าเป็นกำไร 2 ชั้น สาเหตุที่ชอบขึ้นไปบนนั้นเพราะในชั่วขณะหนึ่ง เราจะรู้สึกเหมือนไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของใครหรืออะไรเลย ทั้งชีวิตและจิตใจถูกกันออกจากทุกอย่าง ณ ขณะนั้น อาจจะเรียกได้ว่าเราเป็นอิสระที่สุดในชีวิต แต่เมื่อไม่กี่ปีมานี้ มีคนมาผูกคอตายที่จุดชมวิวนั้น เอาเป็นว่าหลังจากนั้นเราก็ไม่ได้ขึ้นไปอีกเลย ฮาาาาาา T-T

เกิดที่ภูเขา ชอบภูเขาปานกลาง แต่กลับได้ไปทะเลบ่อยที่สุด เรื่องนี้มันก็มีสาเหตุมาจากว่าพี่สาวมาเรียนและทำงานที่กรุงเทพหลายสิบปี และสถานที่ท่องเที่ยวใกล้กรุงเทพส่วนมากก็เป็นทะเลทั้งนั้น ช่วงหลายปีมานี้จึงได้ไปทะเลปีละไม่ต่ำกว่าสิบครั้ง ถ้าถามว่าชอบทะเลรึเปล่า ค่อนข้างมีคำตอบชัดเจนว่าไม่ค่อยชอบ เหตุเพราะทะเลมันร้อนและเหนียวตัวในเวลากลางวัน ส่วนเวลากลางคืนนั้นทะเลก็ดูน่ากลัว เหมือนจะมีอสุรกายอยู่ใต้น้ำพร้อมโผล่ขึ้นมากวาดสิ่งที่อยู่บนฝั่งลงทะเลไปให้หมด

สถานที่ๆชอบที่สุดจริงๆคือแม่น้ำ ชั่วชีวิตฝันว่าอยากมีบ้านริมน้ำ แถมยังโลภจะเอาแม่น้ำใหญ่ๆอย่างแม่น้ำบางปะกงหรือแม่น้ำแม่กลอง ถ้าเป็นคลองไม่เอา ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงชอบแม่น้ำที่สุด แต่ตั้งแต่จำได้ สถานที่ๆไปแล้วไม่เคยเบื่อเลยคืออัมพวา เรารักที่จะนอนในบ้านไม้ริมคลองหลังเล็กๆ มองดูสายน้ำไหลเอื่อยๆ ณ สถานที่นั้นสวยทั้งเวลาพระอาทิตย์ขึ้นและพระอาทิตย์ตกดิน 

ระยะหลังมานี้ได้มาเฝ้าครุ่นคิดถึงสาเหตุที่ชอบแม่น้ำมากกว่าอะไรทั้งหมด บางทีอาจจะเป็นเพราะเวลาได้อยู่ริมน้ำ เรารู้สึกเหมือนอยู่ระหว่างความจริงกับความฝัน จริงที่ได้อยู่ ณ สถานที่แห่งนั้น และฝันถึงวันเวลาเก่าๆของวิถีชีวิตริมน้ำที่ไม่มีวันหวนคืน พูดไปก็คงไม่มีใครเข้าใจ เพราะสิ่งที่มันคงเป็นเสน่ห์เฉพาะตัว ที่แต่ละคนชื่นชอบไม่เหมือนกัน 

ปล. เพลงโปรดเถิดดวงใจของทูล ทองใจ เป็นเพลงที่ต้องฟังทุกครั้งเวลาไปพักที่บ้านริมน้ำ อันนี้ก็ไม่มีเหตุผลเหมือนกัน จะเรียกว่าเป็นความโรแมนติกส่วนตัวหรือความอ่อนไหวก็ได้ทั้งนั้น