Lolita by Vladimir Nabokov

Lolita, light of my life, fire of my loins. My sin, my soul. Lo-lee-ta.

โลลิต้า แสงสว่างแห่งชีวิต ไฟในท้องน้อย บาปและจิตวิญญาณ โลลิต้า

ประโยคขึ้นต้นของหนังสือที่ยืมมาจากหอสมุดมหาวิทยาลัยโดยมีเพื่อนคนหนึ่งแนะนำให้อ่าน

เรื่องราวของอาจารย์สอนวรรณคดีวัย38กับเด็กสาวอายุ12ผู้เป็นลูกเลี้ยง

ที่มาของคำว่า'โลลิต้า'ในความหมายของชายมีอายุที่นิยมชมชอบเด็กสาว

โลลิต้าเป็นบทประพันธ์ของวลาดิเมียร์ นาโบคอฟ ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี1955

เป็นหนังสือที่ถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างกว้างขวางที่สุดเล่มหนึ่งในวงการวรรณกรรมโลก

ถูกนำมาดัดแปลงเป็นภาพยนตร์รวม2ครั้งในปี1962และปี1997

ตัวละครเอกและผู้เล่าเรื่องในหนังสือคือศาสตราจารย์ฮัมเบิร์ต ฮัมเบิร์ต เขาเล่าถึงเด็กสาวนามโดโลเรส ผู้ซึ่งเขาตั้งชื่อให้ใหม่ว่าโลลิต้า ภายหลังทั้งคู่ได้มีสัมพันธ์สวาทกันเมื่อแม่ของเด็กสาวเสียชีวิตลงและเขาต้องดูแลโลลิต้าในฐานะลูกเลี้ยง

หากมองในแง่ศีลธรรมและสายตาของมนุษย์ปกติทั่วไป ศาสตราจารย์ฮัมเบิร์ตน่าจะมีอาการทางจิตและทำผิดศัลธรรมร้ายแรง ในการบรรยาย เขาแสดงออกถึงอาการหลงไหลที่มีต่อโลลิต้าชนิดที่เข้าขั้นว่าเป็น obsession 

เมื่ออ่านจนจบก็ยังมีความสงสัยในสุขภาพจิตของศาสตราจารย์ฮัมเบิร์ตอยู่ ทว่าสิ่งที่เหนือกว่านั้นคือความรู้สึกสงสาร สงสารในตัวชายผู้นี้ที่ปล่อยให้อารมณ์ความรู้สึกเอาชนะทุกอย่าง จนในที่สุดเมื่อถูกอารมณ์เข้ามาครองตัวเป็นเจ้าเรือน ชีวิตทั้งชีวิตก็พังทลายลง

สิ่งที่เกิดขึ้นต่อศาสตราจารย์ฮัมเบิร์ตนั้น ตัวผู้อ่านเองก็ไม่อาจตัดสินได้ว่ามันเป็นความรักใช่หรือไม่ แต่อ่านแล้วได้บทเรียนว่าสิ่งที่ร้ายแรงกว่าความรักนั้นคือความใคร่และกิเลศอย่างหนา ซึ่งน่ากลัวกว่าความรักเป็นพันเท่า 

ปล. ล่าสุดเห็นโลลิต้าเวอร์ชั่นภาษาไทยแปลโดยคุณปราบดา หยุ่น ฉบับภาษาอังกฤษถือว่าค่อนข้างหนาทีเดียว หากใครขี้เกียจ ฉบับภาษาไทยก็เป็นอะไรที่น่าลิ้มลอง