รีวิวสยามแอร์ไปสิงคโปร์

หายไปนานหลายวัน ไปเที่ยวมาค่ะเลยไม่ได้เข้ามาเขียนอะไรเลย เพิ่งกลับมาเมื่อวาน ถึงคอนโดช่วงบ่ายๆได้ หลับเป็นตายเหมือนถูกทุบหัว ทริปนี้ไปเที่ยวสิงคโปร์มา 4 วัน 3 คืน บินกับสายการบินสยามแอร์ ซึ่งจะเป็นครั้งแรก ครั้งเดียว และครั้งสุดท้าย !

(ครั้งนี้เป็นการเดินทางไปสิงคโปร์รอบที่ 3 ค่ะ คงพอแล้วสำหรับประเทศนี้ ถ้าไม่มีอะไรใหม่ๆสร้างขึ้นแล้วดึงดูดให้ไปอีกนะคะ ฮ่าๆๆๆ)

อันนี้โทษตัวเองล้วนๆ เห็นแก่ของถูก ไป-กลับ 3,000 บาท รวมน้ำหนักกระเป๋า 15 กิโล แถมเวลาบินยังดีมากกกกก คือถึงสิงคโปร์ช่วงเช้าทำให้มีเวลาเที่ยวอีกทั้งวัน นั่งคิดก็แล้ว นอนตะแคงคิดก็แล้ว เอาเท้าก่ายหน้าผากคิดก็แล้ว ยังไงก็น่าจะลองเสี่ยงดูสักตั้งล่ะเอ้า !
แล้วเป็นไงล่ะคะ ขาไปดีเลย์ไป 7 ชั่วโมงค่ะ ทางสายการบินแจ้งว่าเนื่องจากสภาพอากาศอันเลวร้ายที่มาเก๊า เอ้าาา งงล่ะสิ จะบินไปสิงคโปร์แล้วมาเก๊ามาเกี่ยวอะไรด้วย คืองี้ค่ะ เท่าที่ทราบมา สายการบินมีเครื่องบินทั้งหมด 4 ลำ ใช้บินไปบินมาอยู่แถวนี้แหละ รูทส่วนใหญ่ก็ไปจีน ละก็มีสิงคโปร์กับมาเก๊า
ทีนี้ เมื่อเครื่องมีน้อยและใช้บินวนไปวนมา เมื่อเครื่องดีเลย์อยู่ ณ ที่ใดที่หนึ่งก็จะทำให้ดีเลย์ตามๆกันไปเป็นลูกโซ่เพราะต้องใช้เครื่องต่อกันนั่นเอง

ขาไปล่อ 7 ชั่วโมงใสๆ ขากลับก็ใช่เล่นค่ะ ชั่วโมงครึ่งเบาๆ แต่อีขากลับนี่แหละมีเหตุให้ระทึก คือสายการบินสยามแอร์นี่ดูเหมือนจะเป็นเครื่องเดียวกับสายการบินโอเรี้ยนท์ไทย ใช่ค่าาา ที่เครื่องตกที่ภูเก็ตนั่นแหละค่ะ T-T

ความรู้สึกแรกที่ขึ้นไปบนเครื่องทั้งขาไปและขากลับ สัมผัสได้เลยว่าเครื่องเก่ามากกกกก (ก. ไก่ล้านตัว) เก่าขนาดไหนน่ะรึ ก็ชนิดที่ว่าขาไปที่นั่งอิชั้นติดริมหน้าต่างและมีแสงแดดเจิดจ้ามาอยู่เป็นเพื่อน แต่หน้าต่างเครื่องบินมันปิดลงไม่ได้เพราะเก่านั่นแหละค่ะ เคบินที่น่าจะเคยขาวๆในอดีต สภาพที่เห็นคือเหลืองน่ะค่ะ เหลืองเพราะผ่านกาลเวลามาอย่างโชกโชน

มาต่อกันที่ความระทึกขากลับค่ะ มันเริ่มแปลกๆตั้งแต่เอาแอร์ฝึกงานขึ้นเครื่องมาต้อนรับผู้โดยสารละ ที่รู้ว่าเป็นแอร์ฝึกงานเพราะตอนขึ้นเครื่องพนักงานคุยกันเป็นภาษาไทยค่ะ แอร์รุ่นพี่ยืนสอนและกำกับน้องอยู่ รวมทั้งเครื่องแบบที่ใส่ก็ต่างกันด้วยค่ะ และขณะที่แอร์ฝึกงานสาธิตการใช้อุปกรณ์เซฟตี้ เธอสาธิตไม่ตรงกับที่แอร์อีกคนกำลังพูดด้วยค่ะ มือก็สั่น คงจะตื่นเต้น น่าเห็นใจ ถ้ายังไม่พร้อมก็ไม่น่าให้ขึ้นบินค่ะ อีกเรื่องคือสังเกตเห็นว่าบริเวณที่นั่งด้านหน้าสุดของเครื่องติดกับห้องนักบิน มีช่าง maintenance เครื่องขึ้นมากับเที่ยวบินนี้ด้วยค่ะ ที่ทราบเพราะช่างใส่ชุดและตราบริษัทที่บอกตำแหน่งอยู่ นาทีนั้นรู้สึกสงสัยอย่างแรงว่าทำไมช่างต้องขึ้นมาด้วย พอใกล้จะถึงดอนเมือง ช่วงที่จะเอาเครื่องลง รู้สึกได้อย่างชัดเจนเลยว่าเครื่องส่ายหนักมาก โชคดีที่สุดท้ายแล้วเครื่องแตะรันเวย์อย่างปลอดภัย งานนี้ขอชมนักบินนะคะว่าขนาดเครื่องส่ายยังสามารถเอาเครื่องลงได้นิ่มพอสมควรเลยทีเดียว พอถึงดอนเมืองก็ถึงบางอ้อเรื่องช่างค่ะ เพราะหลังจากที่ผู้โดยสารลงจากเครื่องหมดแล้ว ช่างก็ไปสำรวจบริเวณไอพ่นที่ปีกเครื่องทันที ตรงนี้เห็นจากกระจกเมื่อเดินขึ้นมายังตัวอาคารแล้วค่ะ งานนี้รู้เรื่องค่ะว่าเครื่องมีปัญหาแต่ก็ยังเสี่ยงบิน เหตการณ์นี้เข้ากันกับสถานณการณ์ที่เครื่องดีเลย์ตอนอยู่สิงคโปร์ด้วยค่ะ เพราะตอนนั้นเห็นแล้วว่าเครื่องมาถึงสนามบินตั้งนานแล้วแต่ไม่ยอมให้ผู้โดยสารขึ้นจนดีเลย์ไปชั่วโมงครึ่ง เดาว่าคงเช็คเพราะเครื่องมีปัญหานั่นแหละค่ะ

จบสำหรับการรีวิวสยามแอร์ค่ะ บอกเลยว่าระทึกหนักมาก ครั้งแรก ครั้งเดียว และครั้งสุดท้ายจริงๆ !