น้ำตานางฟ้า, จามรี พรรณชมพู

อย่างที่เคยเกริ่นว่าเรื่องนี้เป็นนิยายรักเรื่องแรกที่อ่านสมัยเป็นวัยรุ่น และเป็นหนึ่งในไม่กี่เรื่องที่ประทับใจมาถึงทุกวันนี้ มันโรแมนติก มันเจ็บปวด มันตราตรึง เมื่อวานอ่านรวดเดียวจบไปเป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ รู้แต่ว่าเป็นเรื่องบนชั้นหนังสือที่ถูกหยิบมาอ่านซ้ำเรื่อยๆ

อัปสรสินี เทพมนตรีเป็นลูกสาวนักธุรกิจเจ้าของบ้านไร่ที่กำลังจะหมั้นกับทรงศักดิ์ อัศวศักดิ์ ทายาทนักธุรกิจหนุ่มผู้ร่ำรวยอยู่แถวหน้าของเมืองไทย แต่ทุกอย่างมันผิดแผนไปหมดเมื่ออัปสรสินีกลับไปอยู่บ้านไร่ในวันหยุดสุดสัปดาห์ ที่บ้านไร่ของเธอมีจิตรกรหนุ่มาขออาศัยอยู่ชั่วคราวเพื่อเขียนภาพทิวทัศน์ภายในไร่ จามร สกุณาถูกมองในฐานะจิตรกรไส้แห้งตระเวนเขียนรูปไปวันๆ ณ บ้านไร่แห่งนี้ อัปสรสินีได้รู้จักกับความรักเป็นครั้งแรกก็ด้วยความรักที่มีต่อจามร ที่ผ่านมาเธอได้เห็นกระจ่างแล้วว่าแท้จริงแล้วความรู้สึกที่มีต่อทรงศักดิ์นั้นเป็นความรู้สึกดีครึ่งเพื่อนครึ่งพี่เท่านั้น ความสัมพันธ์ของทั้งสองพัฒนามากขึ้นเมื่ออัปสรสินีตัดสินใจเป็นแบบเขียนภาพเหมือนให้จามร ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ตกอยู่ภายใต้การจับตามองของอังคณา มารดาของอัปสรสินีที่หัวสูงและชอบทรงศักดิ์ที่เป็นทายาทมหาเศรษฐี ความรักของทั้งคู่พังทลายลงเพราะอังคณา อัปสรสินีชอกช้ำตรอมใจเจียนตายกว่าที่สุดท้ายแล้วความจริงจะเปิดเผยว่าที่จามรหนีหน้าหายตัวไปนั้นเป็นเพราะอังคณาสร้างเรื่องให้ทั้งคู่เข้าใจผิดกัน และเมื่อสุดท้ายแล้วอังคณาได้รู้ว่าจามรเป็นกรรมการผู้บริหารบริษัทยักษ์ใหญ่ก็ได้แต่เสียใจกับการกระทำของตัวเอง เมื่อเรื่องทุกอย่างคลี่คลายลงทั้งคู่จึงได้ครองคู่กันตามสูตรนิยายรัก

อ่านเรื่องย่อข้างบนแล้วแลดูน้ำเน่าสมมาตรฐานนิยายประโลมโลกใช่มั้ยคะ ยอมรับว่าเน่าค่ะ 5555 แต่ที่ชอบคือสำนวนการเขียนและการบรรยายในเรื่อง โดยเฉพาะการเปรียบเทียบเอาน้ำตกน้ำตานางฟ้าที่อยู่ภายในไร่มาเปรียบกับอัปสรสินีซึ่งชื่อมีความหมายว่านางฟ้าเช่นกัน น้ำตกที่ไหลลงมาเปรียบได้กับน้ำตาของนางฟ้าอัปสรสินีที่ถูก foreshadow เอาไว้ว่าภายภาคหน้าเมื่อได้พบกับจามรแล้ว ชีวิตของหล่อนจะไม่ได้ราบเรียบอย่างที่เคยเป็นมา อีกประการคือการใช้น้ำตกเป็นสถานที่แห่งความรักความหลัง ความสัมพันธ์ของพระเอกนางเอก ที่เคยกล่าวถึงไปแล้วก็คือฉากเปลือยเล่นน้ำกันของทั้งคู่ ในการบรรยายนั้นบอกว่าเป็นการว่ายน้ำไล่จับกันอย่างเด็กแต่มีความสำนึกเต็มตัวว่าทั้งคู่เป็นหนุ่มสาว อ่านฉากนี้แล้วรู้สึกว่ามันคลาสสิกมากกก มันมีความเดียงสาแห่งวัยเยาว์ และมีความเร่าร้อนแห่งไฟฟนุ่มไฟสาว มันคือความลงตัวที่กลมกล่อมมาก อ่านแล้วทำให้นึกถึงอดัมกับอีฟในสวนอีเดนหลังจากได้กินผลแอปเปิ้ลอย่างไรอย่างนั้น 

สรุปเลยคือชอบมากกก ตราตรึงที่สุด นักอ่านนิยายหลายคนบอกว่างานเขียนของจามรี พรรณชมพูนั้นน้ำเน่า แต่บอกเลยว่านักเขียนคนนี้เป็นนักเขียนคนแรกเลยที่เราตามเก็บผลงาน และถึงเนื้อเรื่องมันจะน้ำเน่าหรือเดาทางได้ไปบ้าง แต่โดยรวมแล้วเป็นอะไรที่อ่านแล้วฟินนน อยากมีชีวิตแบบนางเอก ฮ่าาาา

ปล. ปกของเราที่มีอยู่ที่บ้านไม่ใช่ปกในรูปนะคะ ในรูปเป็นปกอ่อนแต่ที่มีอยู่เป็นปกแข็งค่ะ หารูปปกแข็งไม่เจอเลยยืมรูปปกอ่อนจากกูเกิ้ลมาแปะไว้ ขอบคุณเจ้าของรูปมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ